ماه صفر در حال اتمام است میخواهم در این متن به سوال پاسخ دهم در قیامت در کدام دسته ام؟ زنان شام و کوفه بعد از واقعه عاشورا یا زینبی ها ….

ابا عبدالله نسبت به حفظ حریم اهل بیت و حفظ آن ها از معرض نامحرمان از هیچ تلاش و حرکتی فروگذاری نکردند و هم خود آن بزرگواران در کربلا و در طول اسارت هیچگاه و هیچ لحظه از حفظ حجاب و عفاف خود غفلت نکردند که اینها می‌تواند درس‌آموزی برای جامعه امروز ما باشد.

رفتار توام با عفاف و رعایت حجاب همسران و دختران شهدای کربلا و حضرت زینب، نمونه عملی متانت بانوی اسلام بود. امام سجاد علیه‌السلام نیز تا می‌توانست، مراقب حفظ شئون آن بانوان بود. در کوفه به ابن زیاد گفت: ای ابن زیاد اگر اهل تقوایی، مرد مسلمان و پاکدامنی را همراه این زنان بفرست.

هدف از نقل این نمونه‌ها نشان دادن این نکته است که هم خاندان امام حسین(علیه السلام)، نسبت به حجاب و عفاف خویش مواظبت داشتند، و هم از رفتار دشمن در این‌که حریم حرمت عترت پیامبر را نگاه داشته و آنان را در معرض تماشای مردم قرار داده بودند، به شدت انتقاد می‌کردند.

خواهرم! برادرم! واقعه کربلا فقط گریه و عزاداری نیست. باید از آن درس عفّت و غیرت گرفت. خواهران باید درس حجاب و برادران درس مردانگی بگیرند. معرفتمان را نسبت به کربلا و عاشورا بیشتر کنیم.کاش بدانیم که روز تاسوعا و عاشورای حسینی روز مد و مدگرایی نیست! روز خنده و شادی نیست! روز خودنمایی نیست! چرا اگر به خیابان ها می آییم جهت زنده نگه داشتن واقعه عاشورا و همدردی با اسرای خاندان اهل بیت، باید با بد حجابی و بی عفتی خودمان را نشان دهیم و قلب امام نازنین  آقا و سرورمان صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف که دلش خونبار واقعه ی عاشورا و مصیبت عمه اش زینب (سلام الله علیها) است به درد بیاوریم؟! چرا باید با گناهان مان سیلی به صورت صاحب الزمان بزنیم؟! چرا همدرد با امام غریبمان نمی شویم؟! چرا شیطان را در روز عزای امام حسین (علیه السلام) از خود راضی نگه می داریم ولی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را از خود می رنجانیم؟! او هر صبح و شام برای مصیبت عاشورا گریان است و خون می بارد. اگر ما ذره ای از مصیبت اباعبدالله (علیه السلام) را درک کنیم، هیچ وقت حاضر نمی شویم در روز عزایش ظاهر خود را با آرایش های غلیظ و بد حجابی و بی عفتی نمایان کنیم و به جای اینکه همدردی کنیم با زینب کبری (س) که کلامش عفت و غیرت بود، همراه می شویم با زنان کوفی و شامی و خاندان ابن زیاد که بعداز به شهادت رسیدن امام حسین و یارانش شادی و هلهله کردند . پس بیاییم تسلی خاطر دل امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) باشیم نه زخمی بر قلبش. بیاییم اگر مهدی فاطمه(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ندای: هل من ناصر ینصرونی سر داد، آبرومندانه به آن حضرت لبیک بگوییم. بگذارید عزادری هایمان مورد قبولش واقع شود و دعاگویمان باشد و در آخرت شفاعتمان کند.