البته باید گفت، تا حدودی این دوراهیِ «رفتن یا نرفتن» بیراهه نباشد و این نگرانی طبیعی باشد. با این حال، با رعایت برخی موارد ضروری و لازم، نه تنها حضور دختران، نگران کننده نخواهد بود بلکه این حضور باعث جلوه بیشتر راهپیمایی عظیم شیعیان خواهد شد.

۱- به خاطر داشته باشید که این مسیر، مسیری هموار نیست. در این سفر، «مسیر» مهم‌ترین مرحله سفر است؛ پس لازم است اقدامات امنیتی مناسب را اندیشیده باشید. از مهم‌ترین این اقدامات، ثبت‌نام در یک کاروان معتبر و همراهی با آن است. بنابه توصیه وزارت خارجه و سازمان اوقاف، سفر انفرادی به عتبات برای مردان نیز ممکن است با مشکلات و خطراتی همراه باشد، و این در مورد زنان به مراتب بیشتر خواهد بود.

۲- تمام لوازم مورد نیاز خود را در یک کوله پشتی که حمل آن برایتان سخت نباشد، قرار دهید. دقت داشته باشید که این بار را تا انتهای سفر خودتان باید حمل کنید، پس فقط ضروریات را به همراه داشته باشید.

۳- بردن خوراکی، با وجود موکب‌های فراوانی که در مسیر وجود دارد، حمل بار اضافی است. تنها مقداری خشکبار برای تأمین انرژی ازدست‌رفته‌تان کافی است.

۴- برداشتن داروهایی ضروری(فشارخون، دیابت، قلب و…)، به همراه تعدادی مسکن و قرص سرماخوردگی، پماد ضدحساسیت، شل‌کننده عضلات، پماد ضدعرق‌سوزی و در صورت نیاز باند هم خوب است. البته به خاطر آب‌وهوای سرد و آفتاب تند روز عراق، کرم ضدآفتاب و نرم‌کننده هم به همراه داشته باشید و ترجیحاً از پوشیه یا چادرهای نقاب‌دار برای جلوگیری از سوز عصرگاهی و آفتاب ظهر استفاده کنید. به همراه داشتن چتر، خصوصاً از نوع بزرگ و دست‌وپاگیر آن چندان توصیه نمی‌شود.

۵- حتماً لیموترش و نمک را فراموش نکنید؛ چکاندن چند قطره آب لیمو بر روی غذاهای گوشتی تا حد زیادی از مسمومیت احتمالی آن‌ها جلوگیری کرده و مانع مشکلات بعدی خواهد شد. به همراه داشتن مقداری عسل، در بطری‌های نوشابه هم مفید خواهد بود.

۶- به همراه داشتن ملحفه و ماسک هم در طول مسیر بی‌فایده نخواهد بود؛ در صورتی که جا دارید و احساس نیاز می‌کنید، یک پتوی سفری کوچک یا کیسه‌خواب هم برای مواقع اضطراری احتمالی به همراه داشته باشید.

۷- حتماً‌ ۲ الی ۳ چفیه و یک حوله متوسط بیاورید. چفیه علی‌رغم فضای اندکی که اشغال می‌کند، کاربردهای زیادی دارد. پوشاندن سر و گردن، خشک‌کردن دست و صورت و انداختن روی بالش‌های خواب و استفاده به جای سجاده و حتی حوله، از موارد مصرفی چفیه است؛ اگر راحتید می‌توانید چند چفیه را جایگزین خیلی از لوازمتان کنید.

۸- لوازمی مانند قاشق و چنگال و یک چاقوی کوچک و استکان یا لیوان کوچک نشکن و دسته‌دار، مسواک و خمیردندان کوچک سفری و صابون کوچک ترجیحاً مایع، ژل ضدعفونی‌کننده و چند شامپوی کوچک هتلی، مهر و جانماز جمع‌وجور، دستمال‌کاغذی خصوصاً دستمال مرطوب و لوازم بهداشتی ضروری را نیز فراموش نکنید.

۹- قرآن و مفاتیح و قلم و دفتر، همراه جدانشدنی شما خواهند بود؛ هرچند امروزه، تلفن‌های همراه بسیاری از این اقدامات را انجام می‌دهد، اما گاهی فرد با دست گرفتن قرآن راحت‌تر است. می‌توانید از تلفن همراهتان به عنوان پخش‌کننده صوتی برای شنیدن سخنرانی، مداحی، دعا و قرآن در طول مسیر پیاده‌روی استفاده کنید؛ پس حتماً پیش از سفر آن را به هرآن‌چه دوست دارید مجهز کنید.

۱۰- اگر جهت اطمینان یک دست چادر اضافه هم به همراه داشته باشید، ضرر نخواهید کرد. علاوه بر چادر از روسری‌های نخی که در طول مسیر اذیتتان نکند و در برابر سرما و گرما فشار اضافه وارد نکند، استفاده کنید. اگر پوشیه ندارید می‌توانید پارچه مشکی نرم مستطیلی که جلوی صورت را بگیرد تهیه کرده و کش دوخته و چیزی شبیه پوشیه درست کنید. سعی کنید لباس‌های گرمی که به همراه می‌برید هم لباس‌هایی دکمه‌دار یا زیپ‌دار باشد که پوشیدن و درآوردن آن به راحتی انجام بگیرد.

۱۱- کفش مناسب، از ضروریات غیرقابل انکار سفر است. کفشی به همراه داشته باشید که پاشنه بلند یا تختی بیش از حد آن موجب آزارتان نشود. کفش‌های کتانی معمولی علی‌رغم آن‌که راحت به نظر می‌رسند شاید بهترین گزینه نباشند؛ بهتر است کفش چرمی‌ای که مدتی استفاده شده و نه خیلی گشاد و نه خیلی چسبان باشد، برای این راه بپوشید. با این وجود اگر حس می‌کنید با دمپایی راحت‌ترید، یک دمپایی لاستیکی نرم و منعطف هم به همراه داشته باشید. به همراه داشتن دمپایی و گذاشتن آن در یک نایلون محکم، در مواقع استفاده از سرویس بهداشتی و وضوگرفتن هم می‌تواند کمک خوبی باشد، اما مهم‌تر از همه این‌ها، عادت به پیاده‌روی است؛ حتماً قبل از سفر کمی تمرین پیاده‌روی داشته باشید.

۱۲- حتمان قبل از سفر با یک پزشک زنان مشورت کنید.

۱۳- لباس خود را از جنس نخی تهیه کنید که هم سبک‌تر است و هم عرق‌گیر مناسبی است؛ سعی کنید چند دست از آن را به همراه داشته باشید تا در صورت اضطرار، به راحتی آن را تعویض کنید. دقت داشته باشید که در آن‌جا شرایط شست‌وشو و خشک‌کردن وجود ندارد؛ پس درصورتی‌که با فرزندانتان به سفر می‌روید، به تعداد مناسب و مقدار کافی، برای آن‌ها لباس و ملزومات بردارید.

۱۴- توجه داشته باشید که به همراه داشتن مدارکی مانند کارت ملی و شناسنامه و… در عراق لزومی ندارد، اما جهت اطمینان و برای مواقع لزوم، حتماً یک کپی از مدارک خود و پاسپورت و ویزا به همراه داشته باشید. دقت داشته باشید که مدارک و پول‌های خود را در یک مکان و در دسترس قرار ندهید و بیش از هرچیز مراقب گذرنامه‌تان باشید.

۱۵- مسلماً به همراه داشتن لوازمی مانند شارژ تلفن و هدفون آن را فراموش نخواهید کرد، اما بهتر است برای راحتی شارژ و دسترسی بهتر، یک سه راهی نیز همراه داشته باشید.

۱۶- علاوه بر تمام این موارد، فراموش نکنید که این سفر یک سفر معنوی- ترویجی است؛ پس به همراه داشتن تعدادی اقلام فرهنگی و مذهبی از ضرورت‌های تبلیغی این سفر است. ممکن است در طول مسیر با افرادی مواجه شوید که از شما درخواست عکسی از رهبر انقلاب یا امام خمینی (ره) را دارند. دست خالی بودنتان در این شرایط تأسفی بی‌بازگشت را به همراه خواهد داشت.

۱۷- علاوه بر بعد معنوی این مسیر، فراموش نکنید در سفرهای دسته‌جمعی، عاملی که موجب استفاده بهتر از سفر و کاهش خستگی روحی و جسمی می‌شود، همراهی با سایر افراد و هماهنگی با برنامه‌ها و تصمیمات جمعی است؛ عاملی که علاوه بر بعد اجتماعی، اخلاقی و اسلامی نیز است. درنتیجه سعی کنید در این زمینه نهایت همکاری را با مدیران کاروان خود داشته باشید؛ خصوصاً در مواقع توقف و استراحت میان روز و شب.

۱۸- با هم‌کاروانی‌ها و دوستان خود عمودهایی را معین کنید تا در صورت گم‌کردن یکدیگر و عدم آنتن‌دهی تلفن‌ها بتوانید در آن عمودها، یکدیگر را بیابید؛ فقط دقت داشته باشید که عددهای رند، بسیار شلوغ هستند.

۱۹- این نکته را فراموش نکنید که این تنها زیارتی است که در آن مسیر حرکت، هدف است و نه رسیدن. پس صحنه‌های زیبا و فوق تصور اطرافتان را خوب بینید و با دل و جان لمس کنید و اجازه دهید آرام‌آرام، زنگارهای جان و دلتان را بشوید و صاف و صیقلی‌تان کند. برای همین تا جای ممکن، در مسیر حرکت خودتان باشید. این صحنه‌ها تکرارناشدنی است.

۲۰- پیاده‌روی، تمرین صبر است و خودداری؛ در طول مسیر از مناقشه و جدل و گفتگوی بی‌نتیجه سیاسی و تفرقه‌افکنی میان شیعه و سنی پرهیز کنید.

۲۱- بهترین مسیر حرکت، از کنار جاده و از مسیر غیرآسفالت است؛ با دمپایی یا کفش و حتی پابرهنه هم که باشید، مسیر خاکی کناره، خستگی کمتری برایتان خواهد داشت و پاهایتان کمتر اذیت می‌شود.

۲۲- در طول مسیر تنوع غذایی و پذیرایی فراوان است، شما می‌توانید با توجه به نیاز بدنی و حساسیت‌های جسمی‌تان غذا و آذوقه مورد نیازتان را انتخاب کنید، اما سعی کنید از امتحان کردن غذاهایی که به آن‌ها عادت ندارید اجتناب کنید و مصرف برنج را کمتر کرده و به سمت مواد پروتئینی و میوه بروید تا سیستم گوارشی‌تان مشکل پیدا نکند. اگر در استفاده از لوازم تعارف‌شده وسواس دارید؛ به‌نحوی‌که میزبانان‌تان ناراحت نشوند از آن‌ها بخواهید که در لیوان و ظرف خودتان از شما پذیرایی کنند.

۲۳- برای جلوگیری از گم‌شدن احتمالی، نقشه مسیرها را در گوشی خود ذخیره کرده و به همراه داشته باشید و محل قرارهایتان را ترجیحاً پیش از ورودی شهرها بگذارید تا مجبور نشوید در شلوغی و نابلدی مسیر و کوچه‌های بدون نام و عنوان، به دنبال دوستان خود بگردید.

۲۴- تهیه یک سیم‌کارت عراقی، هم از هزینه‌های تماس شما می‌کاهد و هم آنتن‌دهی بهتری دارد؛ این کار را می‌توانید از مراکز مورد اطمینان در ایران یا بعد از ورود به عراق تهیه کنید. به محض تهیه سیم‌کارت هم شماره آن را به دوستان و هم‌کاروانیان و خانواده منتظر خود بدهید.

۲۵- در طول مسیر، نکات ایمنی را رعایت کنید. از دادن اطلاعات فردی به افراد غریبه خودداری کنید. از ابتدا لوازم زینتی و گران‌قمیت با خود نیاورید تا در مسیر دغدغه مراقبت از آن را نداشته باشید. در صورت مفقودشدن پول‌ها و لوازم‌تان در مدت اقامت در موکب، مسئول موکب یا مسئولین ایرانی را خبر کنید. در صورت وقوع انفجار از ازدحام و تجمع در آن نقطه بپرهیزید؛ چراکه معمولاً انفجار دومی هم به دنبال دارد؛ به تذکرات نیروهای نظامی و امنیتی ایرانی و عراقی گوش دهید. در مبادی ورودی و ایست بازرسی‌ها، کوله‌پشتی‌تان را به سمت جلو آورده و مراقب آن باشید.

۲۶- به یاد داشته باشید که اصرار بر حضور در حرم‌ها و زیارت از نزدیک، در شلوغی این ایام، نه تنها ضرورتی ندارد که حتی گاه با اعمال حرامی نیز همراه خواهد بود؛ در نتیجه به یک سلام‌دادن از دور قناعت کنید و از افتادن در مسیرهایی که ناگزیر از تنه‌زدن به مردان و برخورد با آن‌ها هستید، اجتناب کنید. باورکنید زیارت، آن‌هم از نزدیک و با این شرایط، عملی مستحب است و حفظ حجاب، با تمام ضوابط و گستردگی مفهومی آن، عملی واجب.

۲۷- اگر اصرار بر دیدن مراسم اربعین و حضور در حرم دارید، توصیه می‌شود که از شب قبل به داخل حرم رفته و بیرون نیایید؛ چراکه پیش از اذان صبح تا اذان ظهر، درب‌های حرم کاملاً بسته می‌شود. هرچند توصیه می‌شود زیارت را تا فردای اربعین که زوار عراقی به شهرهای خود باز می‌گردند به تعویق اندازید.

۲۸- این سفر، آغاز مسیری است از زیارت تا…، قدر فرصت به‌دست‌آمده را بدانید و حال و هوای ایجاد شده را نگهدارید.

خبرنامه دانشجویان

نکته مهم و آخر این است که خواهرم حجاب و نگاهت را در طول مسیر مراقبت کن در این  راه معنوی زینبی باش و بمان